Goede afsluiting met een trots gevoel!
Blijf op de hoogte en volg Tim en Joyce
01 Mei 2013 | Suriname, Paramaribo
Wow en dit was bijna de maand april al weer..
In ons vorige verslag gaven we aan dat we midden April een evenementje in gedachten hadden. Dat is 10 april geworden (in eerste instantie;))
We hebben van alles geregeld voor deze bijzondere dag! Zo hebben we een groot springkussen, dj, smink, popcornmachine, drinkgelegenheid en workshops geregeld.
We hebben zelf flyers ontworpen en uitgedeeld bij de tehuizen en in de kindvriendelijke buurt. Ook hebben we posters opgehangen om zo nog meer aandacht te geven aan dit evenementje. (Het evenementje vond plaats op een groot speelveld bij een tehuis waar we iedere week komen met de spellenbus. Dit is een erg kindvriendelijke buurt en we hadden zo een mooie ruimte om een evenementje te organiseren)
De week begon helaas met regen en natuurlijk uitgerekend woensdag 10 april was de slechtste dag van de week..
Een dag van te voren hebben we nog het weerbericht gecheckt en er werd 17mm regen voorspeld.
Na veel getwijfel hebben we besloten om deze dag toch te verplaatsen naar volgende week (18april)
Want we wilden natuurlijk wel een perfecte dag voor de kinderen en dat kan eigenlijk alleen met zonneschijn.. of in ieder geval droog weer:)
Gelukkig waren de mensen waar we samen mee werkten erg meelevend en stemden ze mee in om het evenementje te kunnen verplaatsen..
De week van 18 April begon goed met heel wat zonnestraaltjes. De weersvoorspellingen gaven ook goed weer aan voor 18 April.
Het evenement duurde van 15.00 tot 18.00.
Wij waren natuurlijk als wat eerder gekomen om het veldje mooie aan te kleden met slingers en ballonnen maar ook mensen op te vangen die samen met ons de dag mogelijk zouden maken.
14.30...de eerste kinderen waren er al. Je kon aan de gezichten aflezen dat ze erg veel zin in hadden.
14.50...alles stond klaar. De Dj, het springkussen, de popcornmachine en alle vrijwilligers die samen met ons een onvergetelijke dag voor de kinderen gingen bezorgen.
Om 15.00 begon het dan echt. De DJ startte zijn muziek en HERE WE GOOOO!!!
De kinderen gingen helemaal uit hun plaat! De muziek was ver in de buurt te horen dus de kinderen uit de buurt kwamen ook snel een kijkje nemen. En ze mengden zich al snel tussen de andere kinderen. Alle materialen van de spellenbus werd volop gebruikt. En om 15.30 hadden we al het gevoel dat deze dag was geslaagd. We keken rond en zagen de kinderen glimlachen, de vrijwilligers genieten en alle kinderen waren gezellig met elkaar aan het spelen met de spellebusmaterialen. Na even rond gekeken...keken we elkaar aan...we dachten maar aan 1 woord..TROTS! :)
Het is fijn om te zien als je ergens zo druk mee bent geweest dan ook zo mooi uitpakt!
De tijd vloog voorbij en voor dat we het wisten was het alweer 18.00...tijd om op te ruimen.
Maar uit ervaring kunnen we zeggen dat dit geen probleem is in Suriname. Iedereen hielp mee met het opruimen en binnen 'no time' was alles alweer netjes en schoon. We sloten deze dag af met een leuke groepsfoto en een groot applaus voor iedereen.
Geslaagd dus...
In de tussentijd hadden we nog steeds niets gehoord van SPS om het project door te zetten. Want zonder eigen busje word erg lastig om "de Spellenbus" door te zetten.
Door omstandigheden is de samenwerking met SPS anders verlopen dan verwacht. Er waren afspraken gemaakt in Nederland maar in Suriname werden afspraken niet helemaal goed nagekomen. Dit had verschillende factoren.
Daarom hebben we ervoor gekozen om onze eigen weg in te slaan. Door onze eigen weg in te slaan, voor ons zelf en het project, kwam er natuurlijk een nieuwe opdracht bij. Nu moesten we zelf gaan zoeken naar een persoon/ personen waar het hart voor het project precies op de zelfde plek ligt als bij ons.
We lieten als onze vrienden, kennissen en ook zelfs onbekenden weten waar we mee bezig waren en met welk probleem we zaten.
Op een zekere dag kwam een 'moeder' van een tehuis naar ons toe met het verhaal dat aan de grens van Suriname met Frans Guyana aan de Surinaamse kant een aantal inheemse dorpen zijn. Deze dorpen tellen samen ruim 350 kinderen.
We werden in contact gebracht met de kapitein Grace Watameleo (dorpshoofd) van het grootste dorp (marijkedorp).
Na een keer bij elkaar gezeten te hebben en goed overleg en verteld te hebben wat ons project inhield en waarom we dit doen, kwamen we er al snel achter dat we op 1 lijn zaten. Dit voelde echt goed!
Zo konden we het project overdragen en wisten we dat het in goede handen zou vallen. Deze overdracht wordt op vrijdag 26 April..
Afgelopen week hadden we onze laatste week van 'de Spellenbus' gehad. Het was een mooie week. We hebben al onze tehuizen nog voor een laatste keer mogen bezoeken. "Laatste keer???" vroeg een van de kinderen...."ja ECHT de laatste keer". Je kon bij veel kinderen echt de teleurstelling van de gezichten af lezen. Zelf bij een paar zag je een traantje naar beneden rollen. Dit was moeilijk om te zien maar ook wel weer mooi en het gaf ons een voldaan en gewaardeerd gevoel!
Voordat we gingen zijn we nog even met ze alle op de foto geweest. Ennnnnnn we hadden nog wat voor ze....een SPELLENBUSVERRASSINGSPAKKET.
Hierin zaten allerlei spelletjes en konden ze het idee toch nog een beetje voortzetten zonder dat wij er bij waren!
En dan was het zover...
Vrijdag 26 April. We gingen al vroeg weg omdat we rond half 2 hadden afgesproken bij Marijkedorp. Het was een lange rit van wel bijna 3 uur.
We werden vriendelijk verwelkomt en reden naar het activiteiten gebouw in het dorp. Dit is een centraal gebouw waar eigenlijk alles van het dorp in plaats vind.
Er waren zelfs al kinderen die met smart op ons stonden te wachten. En steeds meer kinderen kwam er aan lopen omdat de scholen net uit waren. De kapitein van het dorp begon om 2 uur met haar "welkomswoord".
Ze vertelde het allemaal erg duidelijk naar de kinderen toe en we konden uit deze toespraak horen dat onze gesprekken/ ideeën duidelijke zijn over gekomen.
Toen ze klaar was mochten de kinderen samen met ons de spellen uit de bus halen. Dit was prachtig om te zien want veel van de spellen kenden ze nog niet en oogjes werden steeds groter. We waren dan ook erg druk om alles uit te leggen en de kinderen op een goede manier er mee te laten spelen. We genoten erg van de kinderen want hun dag kon niet meer stuk. Deze dag hebben met goede afspraken en een stevige handdruk van de kapitein afgesloten.
We willen iedereen bedanken die ons project hebben ondersteund/ gesteund. Het is erg bijzonder om te ervaren dat er zo veel mensen achter ons staan en de mogelijkheid geven om onze droom te kunnen realiseren.
Stiekem zijn we ook wel heel erg trots op ons zelf. Want uiteindelijk zijn wij de drijfveren achter dit project. Als je er zelf voor 100% achter
staat kom je met vallen en op staan en positief te blijven er altijd!
"Veel mensen zijn bang voor het onbekende, maar dat is vaak niet de angst die je belemmert in het verwezenlijken van je grootste dromen. De grootste belemmering die je tegenhoudt is de angst het bekende te verlaten".
Veel liefs,
Joyce en Tim
In ons vorige verslag gaven we aan dat we midden April een evenementje in gedachten hadden. Dat is 10 april geworden (in eerste instantie;))
We hebben van alles geregeld voor deze bijzondere dag! Zo hebben we een groot springkussen, dj, smink, popcornmachine, drinkgelegenheid en workshops geregeld.
We hebben zelf flyers ontworpen en uitgedeeld bij de tehuizen en in de kindvriendelijke buurt. Ook hebben we posters opgehangen om zo nog meer aandacht te geven aan dit evenementje. (Het evenementje vond plaats op een groot speelveld bij een tehuis waar we iedere week komen met de spellenbus. Dit is een erg kindvriendelijke buurt en we hadden zo een mooie ruimte om een evenementje te organiseren)
De week begon helaas met regen en natuurlijk uitgerekend woensdag 10 april was de slechtste dag van de week..
Een dag van te voren hebben we nog het weerbericht gecheckt en er werd 17mm regen voorspeld.
Na veel getwijfel hebben we besloten om deze dag toch te verplaatsen naar volgende week (18april)
Want we wilden natuurlijk wel een perfecte dag voor de kinderen en dat kan eigenlijk alleen met zonneschijn.. of in ieder geval droog weer:)
Gelukkig waren de mensen waar we samen mee werkten erg meelevend en stemden ze mee in om het evenementje te kunnen verplaatsen..
De week van 18 April begon goed met heel wat zonnestraaltjes. De weersvoorspellingen gaven ook goed weer aan voor 18 April.
Het evenement duurde van 15.00 tot 18.00.
Wij waren natuurlijk als wat eerder gekomen om het veldje mooie aan te kleden met slingers en ballonnen maar ook mensen op te vangen die samen met ons de dag mogelijk zouden maken.
14.30...de eerste kinderen waren er al. Je kon aan de gezichten aflezen dat ze erg veel zin in hadden.
14.50...alles stond klaar. De Dj, het springkussen, de popcornmachine en alle vrijwilligers die samen met ons een onvergetelijke dag voor de kinderen gingen bezorgen.
Om 15.00 begon het dan echt. De DJ startte zijn muziek en HERE WE GOOOO!!!
De kinderen gingen helemaal uit hun plaat! De muziek was ver in de buurt te horen dus de kinderen uit de buurt kwamen ook snel een kijkje nemen. En ze mengden zich al snel tussen de andere kinderen. Alle materialen van de spellenbus werd volop gebruikt. En om 15.30 hadden we al het gevoel dat deze dag was geslaagd. We keken rond en zagen de kinderen glimlachen, de vrijwilligers genieten en alle kinderen waren gezellig met elkaar aan het spelen met de spellebusmaterialen. Na even rond gekeken...keken we elkaar aan...we dachten maar aan 1 woord..TROTS! :)
Het is fijn om te zien als je ergens zo druk mee bent geweest dan ook zo mooi uitpakt!
De tijd vloog voorbij en voor dat we het wisten was het alweer 18.00...tijd om op te ruimen.
Maar uit ervaring kunnen we zeggen dat dit geen probleem is in Suriname. Iedereen hielp mee met het opruimen en binnen 'no time' was alles alweer netjes en schoon. We sloten deze dag af met een leuke groepsfoto en een groot applaus voor iedereen.
Geslaagd dus...
In de tussentijd hadden we nog steeds niets gehoord van SPS om het project door te zetten. Want zonder eigen busje word erg lastig om "de Spellenbus" door te zetten.
Door omstandigheden is de samenwerking met SPS anders verlopen dan verwacht. Er waren afspraken gemaakt in Nederland maar in Suriname werden afspraken niet helemaal goed nagekomen. Dit had verschillende factoren.
Daarom hebben we ervoor gekozen om onze eigen weg in te slaan. Door onze eigen weg in te slaan, voor ons zelf en het project, kwam er natuurlijk een nieuwe opdracht bij. Nu moesten we zelf gaan zoeken naar een persoon/ personen waar het hart voor het project precies op de zelfde plek ligt als bij ons.
We lieten als onze vrienden, kennissen en ook zelfs onbekenden weten waar we mee bezig waren en met welk probleem we zaten.
Op een zekere dag kwam een 'moeder' van een tehuis naar ons toe met het verhaal dat aan de grens van Suriname met Frans Guyana aan de Surinaamse kant een aantal inheemse dorpen zijn. Deze dorpen tellen samen ruim 350 kinderen.
We werden in contact gebracht met de kapitein Grace Watameleo (dorpshoofd) van het grootste dorp (marijkedorp).
Na een keer bij elkaar gezeten te hebben en goed overleg en verteld te hebben wat ons project inhield en waarom we dit doen, kwamen we er al snel achter dat we op 1 lijn zaten. Dit voelde echt goed!
Zo konden we het project overdragen en wisten we dat het in goede handen zou vallen. Deze overdracht wordt op vrijdag 26 April..
Afgelopen week hadden we onze laatste week van 'de Spellenbus' gehad. Het was een mooie week. We hebben al onze tehuizen nog voor een laatste keer mogen bezoeken. "Laatste keer???" vroeg een van de kinderen...."ja ECHT de laatste keer". Je kon bij veel kinderen echt de teleurstelling van de gezichten af lezen. Zelf bij een paar zag je een traantje naar beneden rollen. Dit was moeilijk om te zien maar ook wel weer mooi en het gaf ons een voldaan en gewaardeerd gevoel!
Voordat we gingen zijn we nog even met ze alle op de foto geweest. Ennnnnnn we hadden nog wat voor ze....een SPELLENBUSVERRASSINGSPAKKET.
Hierin zaten allerlei spelletjes en konden ze het idee toch nog een beetje voortzetten zonder dat wij er bij waren!
En dan was het zover...
Vrijdag 26 April. We gingen al vroeg weg omdat we rond half 2 hadden afgesproken bij Marijkedorp. Het was een lange rit van wel bijna 3 uur.
We werden vriendelijk verwelkomt en reden naar het activiteiten gebouw in het dorp. Dit is een centraal gebouw waar eigenlijk alles van het dorp in plaats vind.
Er waren zelfs al kinderen die met smart op ons stonden te wachten. En steeds meer kinderen kwam er aan lopen omdat de scholen net uit waren. De kapitein van het dorp begon om 2 uur met haar "welkomswoord".
Ze vertelde het allemaal erg duidelijk naar de kinderen toe en we konden uit deze toespraak horen dat onze gesprekken/ ideeën duidelijke zijn over gekomen.
Toen ze klaar was mochten de kinderen samen met ons de spellen uit de bus halen. Dit was prachtig om te zien want veel van de spellen kenden ze nog niet en oogjes werden steeds groter. We waren dan ook erg druk om alles uit te leggen en de kinderen op een goede manier er mee te laten spelen. We genoten erg van de kinderen want hun dag kon niet meer stuk. Deze dag hebben met goede afspraken en een stevige handdruk van de kapitein afgesloten.
We willen iedereen bedanken die ons project hebben ondersteund/ gesteund. Het is erg bijzonder om te ervaren dat er zo veel mensen achter ons staan en de mogelijkheid geven om onze droom te kunnen realiseren.
Stiekem zijn we ook wel heel erg trots op ons zelf. Want uiteindelijk zijn wij de drijfveren achter dit project. Als je er zelf voor 100% achter
staat kom je met vallen en op staan en positief te blijven er altijd!
"Veel mensen zijn bang voor het onbekende, maar dat is vaak niet de angst die je belemmert in het verwezenlijken van je grootste dromen. De grootste belemmering die je tegenhoudt is de angst het bekende te verlaten".
Veel liefs,
Joyce en Tim
-
01 Mei 2013 - 10:51
Saskia:
Geweldig, Tim en Joyce. Vaar je eigen koers, dan kom je in onbekende gebieden en inderdaad hebben jullie zelf je droom verwezenlijkt en over kunnen dragen in goede handen. SUPER!!!!! -
02 Mei 2013 - 10:53
Arjan:
erg boeiend verhaal hoor:)
tof dat dit jullie is gelukt!!!
dikke kus arjan -
10 Mei 2013 - 18:37
Arthur:
Hi Tim en Jyoce,
als ik jullie verhalen heb gevolgd kan ik het volgende zeggen:
jullie zijn naar Sur gekomen met andere gedachten, zelf bepalen anders gaat het lekker niet door.
CCS had ook wel aangegeven dat de bus voor de 3 dagen ter beschikking was voor de middaguren, jullie hebben pertinent geweigerd, jullie doel was eigen busje, die hebben jullie op een sluwe manier kunnen krijgen en nog gretig misbruik gemaakt.
Busje nog gebruikt voor rondreizen in Suriname, gratis benzine, beladen met stagiairevrienden, de spellenbus was overal te bekennen. Het zou mooi zijn als jullie een beeld hadden gegeven van de donatiegelden van al jullie sponsors....
Spullen ergens afgeven waarvan jullie niets weten wat het vervolg wordt of was het even lb doen.
Alweer wat stomme vrijwilligers die ook wel doorzichtig en de grootste hypocriet willen uithangen, nu verder doorreizen met de donorgelden!! -
10 Mei 2013 - 19:09
Tim En Joyce :
Arthur..
Jammer van je reactie...
We laten je reactie er op staan.. want eigenlijk wilden we hem verwijderen omdat hij niet op waarheid is berust.
Maar zo kan iedereen zien.. die ons wel kent... wat voor personen er zijn die een verkeerd beeld hebben en zulke dingen durven te typen over ons..
ook jammer dat we jou nooit hebben ontmoet.. -
12 Mei 2013 - 23:11
Alexander:
Beste Arthur,
Net als jij heb ik Tim en Joyce ook gevolgd en ik ben sponsor van hun projecten d.m.v. tegoeden en materialen, mede hierom is er overleg met hun geweest tijdens hun tijd in Suriname over o.a. de verscheidene strubbelingen waar ze tegen aan liepen. Zoals je wellicht begrijpt ben ik erg verrast na het lezen van je bericht en de negatieve ondertoon erin.
Ik zou dan ook heel graag met je in contact komen, je kan mijn bereiken op het emailadres a.ronchetti@outlook.com
Bij voorbaat dank.
Met vriendelijke groet,
Alexander Ronchetti -
20 Mei 2013 - 04:24
Ingrid Veira:
ieve mensen
ls ik het bovenstaande lees schrik ik wel even van zo'n vijandige houding omtrent zo'n prachtig project van twee mensen die zich zo hebben ingezet.Als leiding van één van een tehuis die van dit project genoten heeft kan ik allleen maar zeggen "wat een gemiste kans Paramaribo".Desondanks gun ik van harte de kinderen van Marijkedorp en de rest van de dorpen die ook van zullen genieten.En echt wel hoor Tim en Joyce ik ben enorm trots dat jullie zo'n doorzettings vermogen hebben gehad ondanks alle strubbelingen het project ondanks de felle zon hier in Paramaribo hebben gedraaid.
Geniet van jullie welverdiende vakantie.
Namens alle kinderen veel liefs.
Ingrid Veira
-
22 Mei 2013 - 13:35
Sherida Goosen:
Lieve Tim en Joyce en alle lezers,
Ook ik ben ontzettend trots op het werk dat Tim en Joyce hebben geleverd in Paramaribo. Als leidinggevende van een van de tehuizen in SU, ga ik volledig en volmondig mee met mijn collega, dat het een gemiste kans is voor Paramaribo. Maar samen met onze kinderen gunnen wij de kinderen in Marijkedorp en de dorpen daar om heen het van harte. Bloed, Zweet en Tranen heeft t jullie gekost, maar de vreugde de lach dat jullie met alle spellen en jullie aanwezigheid brachten, gaf onze kinderen voldoening.
HARTELIJK DANK HARTELIJK DANK HARTELIJK DANK HARTELIJK DANK
Tim en Joyce, jullie positiviteit siert jullie!
Wij kunnen alleen maar zeggen:"KON' ESI BAKA!", wat betekent KOM GAUW TERUG!
Geniet van jullie vakantie,
namens de kinderen, personeel en bestuur GADO BLESSI
Sherida Goosen
-
07 Augustus 2013 - 22:02
Roy Marinussen:
Hallo Tim en Joyce,
Ben erg onder de indruk van jullie verhalen en belevenissen hier in Suriname. Mijn vrouw en ik zijn momenteel in Su op missie en zijn benieuwd wat er met jullie bus is gebeurd en hoe het verder met jullie gaat. Kunnen wij in contact met elkaar komen. We vernemen graag van jullie. Alvast bedankt.
Roy Marinussen
Stichting Jaezer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
